CARIBOU-MOOSE

WOODLAND CARİBOU. ORMAN KARİBU'SU. MUHTEŞEM!.. MUHTEŞEM... NOEL BABANIN REN GEYİĞİNİN BİR TÜRÜ.

Çok süper bir görüntü yakaladım :)) Bu geyiklerin İskandinavya'da yaşayanlarına Ren Geyiği, Kuzey Amerika'da yaşayanlarına ise Caribou (Karibu) deniliyor.

Caribou Amerika yerlilerinin dilinde ''pençeleri tek'' anlamına gelir.

Özellikle Ontorio ve Alaska'da yaşarlar. Newfounland, Labrador, British Columbia ve Yukon bölgesinde bulunurlar. Habitatları parkların dağ konumları, ormanların etek ve yamaçlarıdır. Caribou nüfusu yazın dağ ve kışın orman etekleri arasında 80 km. göç ederler.

1985 listesine göre caribou yaban hayatı tehlikededir. Sayıları bu yüzyıldan beri azalmaktadır. Bugün 7000 tanesi Alberta 'da bulunmaktadır.

Muhteşem bir fotoğraf. Göl, suya düşen Kuzey Amerika ormanlarının gölgesi, caribou'nun gölgesi ve su içen muhteşem boynuzlu caribou. Bu pozu yakalayabilmek için yarım saat bekledim!.. OK...

Ortalama dişi caribou 115 kg. yetişkin erkek ise 150-180 kg. dır. 270 kg. lık erkekler de vardır. Omuz yükseklikleri 1,2 m. civarındadır. Yazın kahverengi olan ceketleri, kışın grimsi bir renge döner. Erkek ve dişilerde boynuz vardır. Ama dişilerin boynuzları daha küçüktür. Caribou'nun boynuzkları kalın ve geniştir.

Başlıca besin kaynakları başta liken, ağaç ve topraktır. Caribou'lar 80-150 yıldır ormanlardan liken almaktalar. Ayrıca söğüt, çalı, çimen yerler.

Woodland Caribou'su 15 yaş yaşar. Üremeleri 3. veya 4. yılda Eylül-Ekim aylarında olur. Erkeklerin 12-15 dişiden oluşan haremleri vardır. Erkekler haremlerine yeni dişi katmak için, diğer erkeklerle savaş verirler. Mayıs-Haziranda 1 tek yavru doğar.

Orman Caribou'larının habitatları kömür madenciliği, petrol, doğal gaz arama ile büyük ölçüde daralmıştır. İğne yapraklı ormanlar içinde geyik nüfusu büyüyebilir. Ama orada da savunmasız Caribou'ları kontrolsüz nüfuslu kurtlar avlamaktadır. Petrol, gaz ve orman endüstrisi ile yıpranan Caribou habitatlarını ve yaban hayatı Alberta Çevre Koruma Yönetimi ele almıştır. Yasadışı avlanma ve kurt predasyonunu azalma umutları vardır. Birçok Caribou'ya veri toplama için, biyologlar telsiz yaka takmaktadır.

Kanada'da 2.400.000' den fazla caribou var. Bunların bir kısmı Peary Caribou'su. Bunlar Arctic Adalar ve Nunavut'ta; dağ ve tundralarda yaşıyorlar. Oysa ormanlık karibu nüfusu Kanada'da 1982'de 193.000 idi. O zamandan beri düşüş var. Yukon ve British Columbia'sında 45.000 yetişkin orman karibusu bulunuyor.

Caribou'lar nehir ve göllerde göçleri sırasında 10 km. yüzebilirler. Ama 1984 Eylülünde 10. 000 caribou Caniapiscau Nehrinde boğuldu. Bu ölümler tartışmalara neden oldu. Önce fazla yağışlardan olduğu söylendi. Ama Kızılderililer yağışların normal olduğunu, nehir üzerindeki baraj kapaklarının (yanlış açılmasının) buna neden olduğunu söylediler. Alevli tartışmalar büyük ölçüde arttı.

1985 yılında baraj kapakları kontrollü kullanıldı. Caribou'ların geç yaz ve erken sonbahar göçlerinde seller olmaması için önlemler alındı. Ayrıca Calcaire Falls yakın tehlike bölgesinde sürülerin aktarılması için çit kuruldu.

Quebec, Labrador ve Newfoundland'de 628.000 vahşi sürü bulunuyor. George Nehrinde 385.000 sürü var.

Caribou'lar genellikle yılda 2000 km. yukarı doğru seyahat ederler ve 1.000.000 kilometrekarelik alanda yaşarlar. Saatte 80 km. hızla koşarlar. Waw... Bazı Caribou'ların 1 yıl içinde 6000 km. seyahat ettikleri gözlenmiştir.

Caribou nüfusu 18.-19. y.y. 'larda doruğa çıkmasına rağmen 20. y.y. başında düşüşe geçti. Quebec'deki İnvit, Cree ve Nunavik toplulukları geçim için, bunları kontrolsüz avladılar. 1950'de Quebec ve Labrador'da 5000 caribou kaldı.

UngavaBay'da 1993'de nüfus 800.000'e ulaştı. 2001 yılı listesine göre, İnvit, Cree ve Kuzey Quebec'de sporcu avcılar her yıl 30.000 caribou öldürmekteler. (?)

Kanada'da 2004 yılında Caribou'lar riskli ve soyu tükenmekte olan türler arasına alındı. Strateji ve kurtarma geliştirildi.

2010-2015 Woodland Eylem Planı Boreal Northwest ile Caribou'lar koruma altındadır.

Bu şahane canlı, Geyik Karibular soyu tükenmekte olan hayvanlar arasındadır. Kayıpların devam etmesi halinde orman karibusunun 2100 yılından önce soyu tükenebilir. Karibu aralığının bozulmasının baş nedeni insan-peysaj durumudur. Kurt predasyon artışı, lineer koridorlar, yollar, seyahat hızı, yırtıcı hayvan için av verimliliği düzenlenmesi ile karibu sayısı artabilir.

Orman hasatı en belirgin karibu imhasına yol açmaktadır. Ontario'da bu hasat nedeniyle, önümüzdeki 20 yıl içinde karibular kaybolmaya mahkum olacaktır. :(((

Minnesota, Wisconsin, Michigan, Ontario'da parazit taşıyan geyik Whitetail liderliğinde habitatları kuzeye sürülmektedir. Oysa nörolojik parazit karibu için ölümcüldür.

Araştırmalar karibular için orman hasatlarının 13 km. tamponlu olması gerektiğini göstermektedir.

İklim değişikliği (küresel ısınma, global warming) de karibular için negatif bir durumdur.

MOOSE (MUS) (alces alces). KANADA GEYİĞİ. KUZEY AMERİKA VE AVRUPA'NIN EN BÜYÜK İKİNCİ KARA HAYVANI. EN BÜYÜK KAYBOLMAMIŞ TÜRLER İÇİNDEKİ GEYİK AİLESİ.

EL GİBİ BOYNUZLU MUHTEŞEM GEYİK. EXTRAORDİNAİRE...MUHTEŞEM! MUHTEŞEM! BENİM EN SEVDİĞİM GEYİK...

Bu geyiklere ilk Algonquian (Kızılderili kabile)' ler ''mons'' veya ''moz'' şeklinde isim koydular. 1606 yılında Thomas Hanham bu geyiklere, Abenaki dilinde ''mus'' denildiğini gördü. 1616'da Kaptan John Smith ''Moose'' olarak tavsiye etti.

Moose'ların aralığı bütün Kuzey Amerika'yı kapsar. En merkez Alaska'dır. Çoğu; tüm Kızılderili bölgesinde, New England, New York şehir dışında, Rocky Dağlarının üzerinde, Minnesota ve Michigan'da, Superior Gölünde yaşar. Moose'lar yaşam için 15 dereceyi aşmayan bölgeleri tercih ederler.

1904 yılında Moose'lar Newfoundland'da görüldü. Daha sonra da St. Lawrence Körfezinde rastlandı. 2007'de Newfoundland'daki nüfus 150.000'dir.

Utah ve Colorado'da nüfus azdı. Ama 1978'de birkaç damızlık kondu. Şimdi 1000 nüfusa sahipler.

Ortalama yetişkin bir Moose'un omuz standları 1.8-2.1 m. dir. Yüksekliği 2,35 m. dir. Ağırlık erkeklerde 380-720 kg. ve dişilerde 270-360 kg. dır. Yukon Nehrinde 1897 yılı Eylül ayında 820 kg. ağırlığında, 233 cm. boyunda bir Moose görüldü.

Moose'lar otoburdurlar. Meyve, ot, yaprak, ağaç kökleri, çalılar, titrek kavak, titreyen söğüt, beyaz huş, kırmızı akçaağaç, çizgili akçaağaç, sivri fındık, iğne kiraz, zambak, nilüfer ve birçok türde bitki yerler. Moose'lar mükemmel yüzücüdürler. Saatte 6 mil yüzerler. Waw... Su altında hareket edip, dev ırmakları aşarlar. Bunun için su bitkilerini ve yosunları da yerler. Yetişkin bir Moose günde ortalama 9770 kalori tüketir. Çünkü vücut ağırlığını koruması gerekir.

Moose'un boynuz uzunluğu 1.60 m. uzunluğundadır. El şeklinde ve muhteşem!... Boynuzlarda 30 çatal vardır ve ağırlığı 20 kg. dır. Başlangıçta boynuzlar üzerinde bir katman vardır ve buna ''kadife'' denir. Erkeğin silindir kafası ise ''antlers'' adını alır. Erkeğin çiftleşme sonrası boynuzları düşer. Çünkü kış için enerji tasarrufu yapar. Baharda yeni bir dizi boynuz çıkar. 3-5 ayda tam olarak boynuzlar gelişir.

Erkekler çok eşlidir. Çiftleşme Eylül-Ekim aylarında olur. Erkekler dişileri çağırmak için feryat gibi bir ses çıkarırlar ve 500 m. uzağa seslenebilirler. Daha sonra dişiler için savaşırlar. Gebelik 8 ay sürer. 1 yavru yaparlar. Bazen de yiyeceklerin bol olduğu dönemde 2 yavru yaparlar. Yavruların ceketleri kırmızımsı bir renk tonundadır. Yavrular doğduktan sonra 9 ay annelerinin yanında kalırlar.

Moose'ların düşmanları insan, kurt, Sibirya kaplanı, kahverengi ayı, Amerikan siyah ayı, jaguardır. Bu düşmanlar Mayıs-Haziran aylarında yavruları, bazen de dişi Moose'ları alırlar.

Kurtlar musları 2-3 km. dahi izlerler. Kıç tarafından ısırıp perinelerini yırtarak, kan kaybından öldürürler. Bazen de burunlarını duyarlı bir şekilde ısırarak felç ederler. Ama 2-8 yaşlarındaki musları nadiren öldürürler. Yetişkin mus daima karşı koyar. Onlar da yaşlı, yavru, özürlüleri seçerler.

Kaya ve mağara resimlerinden anlaşıldığına göre muslar Taş Devrinden bu yana görülmektedir. İnvit ve Amerika yerlileri arasında da çeşitli efsaneleri vardır. M.Ö.6000 yılından beri muslar avlanmaktadır. Ama muslar insanlara karşı saldırgan değildir. Ancak provoke edilirse tehlikeli olabilir. Jül Sezar'ın Commentarii de Bello Gallico'sunda da bu hayvanlardan bahsedilmiştir.

Resimde Kuzey Amerika ormanlarının içinde güzel bir göl ve muhteşem dişi -erkek mus çiftini görüyorsunuz. Sağdaki boynuzlu erkek mus, soldaki ise boynuzsuz dişi mus. Çok güzel bir poz yakaladım...

Muslar uzun yıllar vahşi ve kırsal toplumlarda yiyecek için avlandılar. Oysa onlar insanlara dokunmazlar. Sadece yavrularını korumak için karşı harekete geçerler.

Muslar şimdi de araç çarpışmalarıyla ölmektedir. Oysa bu insan için de tehlikelidir. Yüksek hızda çarpışmayla tampona ve ön ızgaraya çarpıyorlar. Bazen de camdan içeri uçup yaralanıyor ve hava yastıklarını patlatıyorlar. Bu her iki taraf için de tehlikelidir. Genelde ölümle sonuçlanır. Peki o zaman bu hız niye ???

Yollara üçgen şeklinde uyarı levhaları konmaktadır. Ama yine de aşırı hız kazalara neden olmaktadır.

Norveç Aftenposten gazetesinin tahminine göre 2008'de 13.000 geyik tren çarpışması nedeni ile öldü :((((( Bu nedenle takas bitki örtüsü ve kara alternatif serbest besleme yerleri için 80 milyon Norveç kronu demiryolları tarafından harcama planlarına kondu.

Kanada'da önlem için karayollarına çitler yapıldı. Radyo istasyonları aracılığı ile şafak ve alacakaranlıkta sürücüler uyarıldı. Çünkü muslar en çok bu zamanlarda aktiflerdir.

1949'da Sovyetler Birliği bu geyiği evcilleştirme çalışmalarına başladı. 1963'den bu yana Kostroma Moose Çiftliğinde program devam etmiştir. Geyik sütünden ve bazı turist gruplarından gelir elde edilmiştir. Ama araştırmalar göstermiştir ki fizyolojisi ve davranışları evcilleştirilmeye uygun değildir. ARTIK ANLAYALIM; MUSLAR VE TÜM ÖZGÜR HAYVANLAR BİZE ŞUNU SÖYLÜYORLAR:

''BEN RÜZGARIN HÜR ESTİĞİ, GÜN IŞIĞININ ÖNÜNÜ KESEN HİÇBİR ENGELİN MEVCUT OLMADIĞI BOZKIRDA DOĞDUM. BEN HERKESİN, HERŞEYİN HÜR NEFES ALIP VERDİĞİ; DUVARLARLA, ÇİTLERLE, TELLERLE ÇEVRİLMEMİŞ BOZKIRDA DOĞDUM. ORADA ÖLMEK İSTİYORUM. DUVARLAR ARASINDA DEĞİL. (Comanche Kabilesi)

LÜTFEN HEPİMİZ, TÜM İNSANOĞLU DOĞAYA VE HAYVANLARA ÇOK İYİ DAVRANALIM. HERKES ELİNDEN GELENİ YAPSIN. 1 KİŞİYİM DEMEYİN. BAZEN 1 KİŞİ ÇOK KİŞİDİR. BİZ ASLINDA HER ŞEYİ KENDİMİZ İÇİN YAPIYORUZ. ÇÜNKÜ UNUTMAYALIM SON BALIK VE HAYVAN ÖLDÜĞÜNDE, SON IRMAK KURUDUĞUNDA BİZ DE YOK OLACAĞIZ. DÜNYA'NIN SUYUNU İÇTİYSEK ONU KORUMAYI, DOĞANIN YASALARINA UYMAYI DA BİLECEĞİZ.

''ÜLKENİN SUYUNU İÇMİŞSEN, ÜLKENİN YASALARINA DA UYACAKSIN.'' (Tibet Atasözü)

HAYVANLAR OLMADAN İNSANLAR NEDİR Kİ? EĞER BÜTÜN HAYVANLAR KAYBOLUP GİDERSE İNSANOĞLU BÜYÜK BİR RUH YALNIZLIĞI İÇİNDE ÖLECEKTİR. HAYVANLARA NE OLDUYSA İNSANLARA DA AYNISI OLUR. HERŞEY BİRBİRİNE BAĞLIDIR. YERKÜRENİN BAŞINA GELEN, YERKÜRENİN ÇOCUKLARININ DA BAŞINA GELECEKTİR. (Chreokee Kabilesi)

ELK (WAPİTİ)

ELK (WAPİTİ) (cervus canadensis). KANADA GEYİĞİ. GEYİKLERİN KRALI WAPİTİ.

Bu güzel geyik genellikle Avrupa'da Elk, Kuzey Amerika'da Wapiti olarak adlandırılır. İsim, Cree dilindeki karşılığı olan Waapiti'den ileri gelmektedir. Wapiti Kızılderili dilinde ''açık renkli geyik'' demektir.
Fosil kayıtlarına göre 12 milyon yıl önce ataları Eurasia (Avrasya)' da vardı. Pleistosen buzullardan, Bering kara köprüsüyle geçtiler. Amerika'ya ulaşan bu ilk elkler, soyu tükenen İrlanda elkleri idi.

Wapitilerin dallı budaklı ağaca benzeyen boynuzları vardır ve yılda bir kez değiştirirler. Benim fotoğraflarımda boynuz yok, çünkü resimdekiler dişi wapitiler.

Dağılımları Pleistosen çağdan beri; Beringia, Kuzey Amerika, Asya ve iki kıta arasında devam etmektedir. ABD Yellowstone 'da paleontolojik kanıtlara göre en az 1000 yıldır varlıklarını sürdürmektedirler. Ayrıca Oregon, Washington ve California'nın kıyı bölgelerinde bulunmaktadır. Yellowstone'da en bol bulunan bu memeli, yazın 30.000 ve kışın 22.000 nüfus oluşturur. Appalachian ve özellikle Rocky Dağlarında yaşarlar. Rocky Dağı nüfusu 1989 yılı itibarıyla 782.500 'dür. Kuzey Amerika'da wapiti nüfusu tahminen 10 milyonun üzerindedir. Çiftliklerde ise 2 milyon nüfus vardır.

Wapitilerin boyları ortalama 2,7 m. sırt yüksekliği (1.2-1,6) m. ve ağırlıkları (147-499) kg. dır. Alaska elklerinin ağırlıkları büyük erkeklerde 600 kg. dır. Yetişkin bir erkek elk 700 kg. ve dişi (500-550) kg. dır.

Wapitilerin boynuzları savunma aracıdır.Boynuzlar her Mart ayında kaybedilir, yazın yeniden çıkar. Her boynuz üzerinde 8 veya daha fazla diş olabilir. Diş sayısı yaş ve olgunluğu gösterir.

Wapitiler ormanlarda yaşarlar. Yazın yaylalara çıkarlar. Kışın yiyecek bulmakta zorlandıkları için ova ve vadilere inerler. Yoğun kar nedeniyle göç ederler. Baharda ise göçleri ters yöndedir. Wapitikler avcılık baskısı nedeni ile de göç etmektedir.

Wapitilerin 4 odalı mideleri vardır. Beyaz kuyruklu geyik ile benzerlik gösterirler. Sabah-akşam beslenirler. Daha sonra da sindirmek için korunaklı yer ararlar. Günlük gıda tüketimleri 9,1 kg. dır. Ot, yaprak, dal, ağaç kabuğu yerler. İdrarlarını kendilerini ıslatmadan yaparlar.

Erkek ve dişiler yılın büyük bölümünde ayrı gezerler.
Birbirlerine karşı güven ve sorumluluk taşırlar. Karda önde giden wapiti diğerlerine yol açar. Ama siz 1 tek hayvan izi görürsünüz. Çünkü öndeki liderin hep aynı ayak izine basarak yürürler.
Bazen daire oluşturup, hoplaya sıçraya dans ederler. Dansın sonunda da dörtnala koşarlar.

Wapitiler çok hızlı koşucudurlar. Saatte 50 km. hızla koşarlar ve sıçrayarak 2,25 m. lik çitleri aşarlar. Waw!.

Düşmanları çok az olan doğal hayvanlardır. Siyah tilki, grizzly ayı, siyah ayı, dağ aslanı yavrular için tehlikelidir. Yavruların %32 'sini kartal alır. Buzağı ölümleri kışın olur. Düşmanları en başta yırtıcı kurt, boz ayı, puma, çakal zayıf ve hastalıklı olanları yakalar. Sağlıklı wapitiyi yakalamak zordur.

Wapitiler sesleri ayırt edicidirler. Parkland'lerde, çayır gibi ortamlarda sesle büyük mesafelerde ilişki kurarlar.

Ekimde çiftleşme döneminde bir erkek kalın sesiyle diğer erkekleri kavgaya çağırır. Boynuzlar kilitlenip güreşilir. Rakiplerle mücadele edilir. Potansiyel savaşçılar boynuzlarıyla kahramanlık yaparlar. Boynuzlayıp yere düşene kadar kavga büyür. Bazen ciddi yaralanmalar olur. Ama ölüm olmaz. Kazanan kavgayı merakla izleyen dişiyi alır. Wapitilerin diğer geyiklerin aksine geniş haremleri vardır. 20-30 kişilik gruplarına yeni dişi katma savaşı verirler.

Wapitiler yazın dişiler doğum yapsın diye, yüksek dağ otlama alanlarına göç ederler. Gebelik 240-262 gün olup, buzağılar Haziranda doğarlar. Genelde yılda 1 yavru, bazen de 2 yavru doğar. 6 hafta sonra anneleriyle gezip dolaşacak kadar büyürler. Sonbahara kadar anne sütü içerler.6 ay daha annelerinin yanında kalırlar. İsteyen bunu 1 yıla kadar uzatır. Yavrular sonbahar sonuna kadar kahverengi ve açık beneklidir.

Yavrular 15-16 kg. dır. İzole için lekeli doğarlar. Yaz sonunda lekeler kaybolur. Mançurya wapitilerinde birkaç turuncu nokta devam edebilir.

Yavrular gündüz dişilerin bulunduğu büyük kreşlerde kalırlar. Bir yırtıcı gelince, en büyük kadın ön bacaklarını kullanıp yavrulara tekme atarak, tehlikeyi haber verir.

Esarette 20 yıl, doğada 10-13 yıl yaşarlar. Bazı alt türleri 15 yıl yaşayabilir.
Wapitilerin sağlıklarını protistler ve parazitler bozar. Ölüme dahi neden olabilir. Bazen otlama sırasında yanlışlıkla salyangoz ve sümüklü böcekleri yerler. ABD'de Yellowstone ekosistemi içinde elkleri Bruselloz hastalığı etkiledi. Araştırmacılar bunun için aşılar yapıp, başarılı olmaya çalışıyorlar.

Wapitiler yerli halklar tarafından değerli bir hayvandı. Ama favori yiyecekleri değildi. Wapitiler Sibirya ve Çin'de evcilleştirilip, boynuzları tıbbi amaçlı kullanıldı. Asya'da boynuzlar geleneksel ilaç olarak kullanılmaktadır.




Elk (Wapiti) ler halkların kültürel tarihinde önemli rol oynamıştır. Kızılderili Anasazi Kabilesi, ABD dahil Kootenai, Cree, Blackfeet, Ojibwa, Pawnee için önem taşır. Elkden battaniyeler üretmişlerdir.
Lakota'da toplumda manevi rol oynamıştır. Genç Lakota erkekleri için cinsel cesaret ve fiziksel güç, erkek öğretmen ve timsali olmuştur.
Neolitik Asya'da yeniden doğuşu temsil etmiştir. Bunun tasviri için dişi elk boynuzu asılır.

Tunç çağında avcılıkla başlayıp, sanat ve kültürel dönüşüm ile devam etmektedir.
Utah için Rocky Mountain Elk resmi devlet hayvanıdır. Michigan'da bayrak üzerinde elk resmi görünür.
Asya'da Türk halkları, Tunguz halkları, Moğollar ve Kore'liler için de elk boynuzları önemlidir.

Kızılderililer yüzyıllardır ''kızılderili çadırı'', battaniye, giysi, ayakkabı, eldiven ve kemerlerini elkden yapmaktadırlar.

1967'de Amerikan İzcilerinin yardımıyla boynuzlar toplandı. Boynuz ihalesi yapıldı ve bu gelir haline geldi.
2006 yılında 3200 kg. boynuzların ihalesi 76.000 dolardır. 980 kg. dekoratif kemer için kullanılmıştır.
Bu olay, ''Geleneksel Kronik İsraf Hastalığı'' dır.




WHITE-TAILED DEER. WHITETAIL. AK KUYRUKLU GEYİK. BEYAZ KUYRUKLU GEYİK. VIRGINIA GEYİĞİ.

Nevada, Utah, California, Hawaii dahil ABD, Kanada, Meksika, Güney Amerika, Peru, Alaska ve Rocky Dağlarında bulunur. Titrek kavak park bölgelerinde, kozalaklı ağaçlar ve yaprak döken kıyıdaş koridorlarda, nehir vadilerinde ve Rocky Dağlarında yaşarlar. Popülasyonları Büyük Göl Bölgesinin tarıma dönüştürülmesi nedeniyle kuzeye kaymıştır.Beyaz kuyruklu geyik savan, ormanlık ve adaçayı topluluklarında; çam, meşelik dağlarda yaşar.

Whitetail 1935'de Finlandiya ve Avrupa'ya tanıtıldı. İskandinavya'da başarı kazanıldı ve yayılım oldu.
Minnesota'da 30.000 geyik var. Tarım bölgeleri ve aşırı avlanma nedeniyle whitetail soylarında azalma olmuştur. Amerika'da titizlikle korunan en önemli hayvanlardan biridir.

Whitetail sık yemek yer. Baklagiller, sürgünler, yapraklar, kaktüs ve çimenler besinleridir. Ayrıca meşe palamutu, meyve, fındık, mısır yer. Kırmızı sumak ve insanlar için zehirli olan bazı mantarları, özel mideleri sayesinde yerler. Bir çiftlik avlusunda ise kuru ot ve diğer gıdaları yerler. Mevsime göre yiyecekleri değişir. Bazı ötücü yavruları da nadiren yerler. Beyaz kuyruklu geyik 4 odacıklı mide demektir. Her odanın farklı görevi vardır. Bu odacıklar farklı yiyeceklerin sindirilmesine izin verir.

Erkek geyik ortalama (90-200) kg. dır. Yetişkin erkeklerde 600 kg. olanları vardır. Dişiler (40-90)kg. dır.Uzunlukları (kuyruk uzunluğu dahil) (160-220) cm. omuz yüksekliği (8-10) cm.dir.
En büyük geyikler Kanada ve ABD ılıman bölgelerinde görülür. Kuzey whitetail (borealis), Dakota whitetail (decotensis), Kuzeybatı whitatail (ochrourus) boynuzları en büyük olan geyiklerdir. Boynuzları ve toynakları ile erkek geyik bazen bir kurtu öldürebilir.

Erkeklerin her yıl yeniden boynuzları büyür. Boynuzlarda dallanma olmayabilir. Çivili olarak adlandırılır. Sivri boynuzlar çok kısa da olabilir. Boynuzlarda dallanma genetik ve diyetle etkilenir. Üreme mevsiminde boynuzlarıyla ağaç ve çalılıklara alın bezlerindeki kokuyu aktarırlar. Kokuları ile sign-posta işaretleme iletişimleri vardır.
New York eyaleti içinde albino olanlar bulunur. Güçlü koruma çalışmaları ile albino olanların sayıları artmıştır.



Beyaz kuyruklu geyiğin baharda kırmızı, yazın kahverengi olan tüyleri, sonbahar ve kış boyunca gri-kahverengiye döner. Bu geyiklerin karakteristik özelliği ise kaçış sırasında alarm sinyali olarak beyaz kuyruğunu yükseltmesidir. ''Bayrak'' ya da ''Kuyruk'' yükseltmesiyle, koşarken yavrusu onu takip eder. Saatte 30 mil (48 km.) koşar. Saat başına 10 feet (3m.) sıçrar. Müthiş!.

Yavruların kırmızımsı beyaz lekeleri vardır. Bu lekeler kamuflaj içindir. Zaten anne yavrusunu otların arasına saklar. Geyik yatakları 3-4 m. uzunluğunda, 1,5 m. genişliğindedir. Dişi yavrular 2 yıl, erkek yavrular 1 yıl anneleriyle kalırlar.

Dişiler 2 yıl içinde olgunlaşırlar. Erkekler dişiler için yarışırlar. Erkekler arasında fikir tartışması, egemenlik hiyerarşisi vardır.

Whitetail birçok farklı şekilde ses kullanarak; koku, beden dili ile iletişim ve işaretleme yapar. Tüm beyaz kuyruklu geyiklerin kendilerine özgü duyulabilir sesler üretme yeteneği vardır. Anneler yavrularını meleme seslerinden tanır. Diğer geyiklerin ilgisini çekmek için alçak, boğuk bir ses çıkarılır. Ayrıca saldırganlık, düşmanlık gösteren homurtu-hışırtı ritminde bir sesleri vardır.

Beyaz kuyruklu geyikler utangaç mizaçlı hayvanlardır. Düşmanları insan (?), gri kurt, jaguar, vaşak, çakal, Amerikan timsahlarıdır. Leşlerini ise Yeni Dünya akbabaları, atmaca, kartal, tilki yer. Bir kova idrarları ile insanların yaklaşımlarını engellerler. Ağız kavgası sırasında da idrarlarını yaparlar.

Bir yüzyıl önce ticari sömürü, avcılık, ormansızlaşma nedeniyle geyik nüfusu sıkıntıda idi. 1930'da ABD'de 300.000 'lere düştü. Son tahminlere göre ABD'de sayı 30 milyondur. Koruma uygulamaları bulunmaktadır. Ama motorlu araç çarpışmaları ile sorun halen vardır. Özellikle gece yaralanmalar ve ölümler olmaktadır. Çiftçilerin tahıllarını talan edip, mısır ve meyve bahçelerine zarar vermeleri gerekçesiyle öldürülmektedirler!.. Ayrıca banliyö alanlarda peysaj bitkilerine zarar verdikleri söylenmektedir. Oysa sınırlı av ve başarılı özel doğal alan, parklarla sayıları artabilir.

MULE DEER. KATIR GEYİĞİ.
Adını katırınkine benzeyen kulaklarından alır. Beyaz kuyruklu geyik ve katır geyiği arasındaki fark kuyruk ve boynuzlarıdır. Katır geyiğinin kuyruğu siyah uçludur.

Mule Deer'in boyu ayakta ortalama (100-110) cm. dir. Kuyruk germe ile 200 cm. olur. Yetişkinler (68-140) kg. dır. Arada bir 230 kg. olanları görülür.

Kızgınlık döneminde erkek saldırgandır. Arkadaşlarıyla yarışır. Gebelik 190-200 gün olup, yavru baharda doğar. 60-75 günde sütten kesilir.

Katır geyiğinin düşmanları insan (?), gri kurt, jaguar, vaşak, siyah Amerika ayısı, grizzly ayıdır.




Mule Deer' ın yaz yiyecekleri otsu bitkiler, meyveler (böğürtlen, yaban mersini, thimbleberry); kış yiyecekleri iğne yapraklılar (köknar, sedir, titrek kavak, söğüt, kızılcık, ardıç, adaçayı, serviceberry); sezon sonu meşe palamutları, elmadır.
Kışın karda yiyecekleri azalır. Bunun için metabolizma yavaşlar ve daha az gıda ile hayatta kalmak için etkin hale gelir.

Katır geyiği nüfus ölümlerinin büyük kısmı kışın, yaşamın ilk yılında ortaya çıkar.
Kışın derin kar nedeniyle daha az karlı vadilere taşınılır. Göçleri ailece sürüler halindedir.
Gece dolunayda beslenmeye çıkarlar. Ama avcıların baskısı vardır.